بنا به گزارشهای دریافتی نیروهای سرکوبگر رژیم در سردشت در منطقه مرزی دوله بی از بعدازظهر روز چهارشنبه 22شهریور 96 مسیر بازگشت 100تن از کولبران زحمتکش را مسدود و آنها را محاصره کردند. کولبران محاصره شده از ترس تیراندازی نیروهای رژیم و به غارت بردن کالاهایشان به دامنه کوهها و صخره‌ها پناه برده‌اند. کولبران بهمراه خود آب و غذا ندارند و در صورت ادامه این محاصره در مضیقه غذایی قرار خواهند گرفت. خانواده این کولبران محروم به‌شدت نگران سرنوشت و سلامتی عزیران خود هستند و از مردم کمک خواسته‌اند.
بیشتر بخوانید:
کولبران، بخشی از لشگر عظیم بیکاران
کولبری یکی از شغلهای رایج مردمان منطقه مرزی به‌ویژه منطقه مرزی کردستان است. انتخاب شغل کولبری توسط عده‌یی از این مردم تنها و تنها به دلیل فقر و برای این است که بتوانند لقمه‌یی نان بخور نمیر گیر بیاورند.
طبعا این وضعیت اسفناک معیشتی و شرایط سخت کاری کولبران، آن روی سکه چپاولگری نجومی سران و مهره‌های نظام آخوندی، قاچاق نهادینه شده و رانت‌خواری است که اتفاقاً سپاه پاسداران ضدخلقی و نیروی انتظامی که خود نیز تا خرخره درگیر آن هستند.
با وجود محرومیت و فقر شدید و با وجود سختی کار کولبری که بعضاً کولبران ناگزیرند کوله‌بار خود را دهها کیلومتر حمل کنند، با این حال پاسدارن جنایتکار و نیروی انتظامی ضد‌مردمی دست از سر این مردم فقر زده برنمی‌دارند، و آنان را هدف آماج گلوله قرارداده و از پای درمی‌آورند.
در سالهای اخیر کمتر ماهی است که چند تن از این قشر فقیر و زحمتکش در غرب کشور، جان خود را از دست ندهند.
کشتار اخیر دو کولبر بانه‌ای آن‌چنان جنایتکارانه و از طرف رژیم و نهادهای ذیربط آن غیرقابل توجیه است که رسانه‌های حکومتی نیز ناگزیر شده‌اند در قالب ریختن اشک تمساح برای آنان، شیوه برخورد با آنان توسط سپاه پاسداران و نیروی انتظامی رژیم را به نقد بکشند!
روزنامه شرق وابسته به روحانی 15شهریور 96ناگزیرشده به این واقعیت اعتراف کند که کولبری خود ”نشانی از بیماری اقتصادی مزمن کشور“ است، و نمود این بیماری در میان مردم مرز نشین فقر مفرط و بیکاری است، که کولبری نیز خود معلول این وضعیت است.
به این دلیل است که ”گروهی از بیکاران و اقشار فرودست جامعه در مناطق مرزی با روی‌آوردن به این شغل به‌عنوان تنها مفرّ درآمدی و پذیرش ریسک و خطرپذیری بالا یکی از آسیب‌ها و مشکلات ساختاری اقتصاد کشور را یعنی مسأله و ابرمشکل اقتصادی امروز ایران یعنی بیکاری را بیش‌از‌پیش هویدا میکنند“.
روزنامه جهان صنعت 15شهریور 96نیز طی یک اعتراف می‌نویسد در حالی که باندهای بزرگ و سازمانیافته قاچاق کالا در کشور جولان میدهند و این باندها به‌راحتی روزانه میلیون ها تن کالا را جابهجا میکند، کسی متعرض آنان نمی‌شود و دولت نیز هرگاه که صحبت از مبارزه با قاچاق به‌عمل می‌آورد ”جلوی ارتزاق کولبران“ را می‌گیرد.
و...
این روزنامه حکومتی پدیده کولبری را معلول بیکاری اقشار مختلف مردم و به‌ویژه مردم مناطق مرزی می‌داند: ”کولبری یکی از مشاغل سخت و دشوار به حساب می‌آید که سالهاست به‌دلیل نبود کار در مناطق مرزی حتی کودکان را نیز به سمت و سوی خود کشانده است تا بلکه خرج مایحتاج روزانه مردم آن منطقه به این شکل تأمین شود“. کولبر قاچاقچی نیست و تنها به‌علت نبود صنعت و شغل مناسب و هم‌چنین برای امرار معاش، ناچار میشود کالاها و محصولات قاچاق را از مناطق صعب‌العبور مرزی جابهجا کند“.
روزنامه آرمان 16شهریور 96نیز به بی‌حقوقی کولبران در نظام حقوقی نظام ولایت‌فقیه اعتراف میکند.
این است وضعیت کولبران فقیر و محرومی که هرهفته آماج گلوله‌های پاسداران ضدخلقی و نیروی انتظامی جنایتکار رژیم قرار می‌گیرند. مردم محرومی که از حداقل امکانات رفاهی محروم هستند و برای گذران معیشت زندگی خود و خانواده‌شان ناگزیرند به کار شاق و طاقت‌فرسای کولبری روی بیاورند، از امنیت برخوردار نیستند. نظام فاسد و جنایتکار ولایت‌فقیه به جای اینکه جلو باندهای سازمانیافته قاچاق که در قاچاق میلیاردها دلار کالای قاچاق در سال نقش دارند را بگیرد، کولبران محروم و فقیر را آماج گلوله میکند.
بنا بر اعتراف رسانه‌ها و مهره‌هایی از رژیم سالیانه رقمی بین 15تا 40میلیارد کالای قاچاق به کشور وارد و خارج میشود. این حجم از قاچاق در کشور در شرایطی است که حجم تجارت خارجی کشور در سال 94حدود 84میلیارد دلار بوده است.
واضح است که این حجم بزرگ از قاچاق کالا و وارد شدن بی‌رویه کالا به کشور، از طریق قاچاق سازمانیافته مهره‌ها و نهادهای حکومتی نظیر سپاه پاسداران ضدخلقی، باعث تعطیلی هزاران کارگاه تولیدی کالای ایرانی و بیکاری انبوهی از کارگران و چند میلیون جوان ایرانی جویای کار میشود.
کولبران زحمتکش جزیی از همین میلیونها بیکار هستند که به قول رسانه‌های رژیم لشگر بیکاران را تشکیل میدهند. لشگری که بالقوه نیروی اصلی سرنگون کننده حاکمان جنایتکار است.
